Πίνακας περιεχομένων:

George Martin Καθαρή αξία: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια
George Martin Καθαρή αξία: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια

Βίντεο: George Martin Καθαρή αξία: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια

Βίντεο: George Martin Καθαρή αξία: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια
Βίντεο: George RR Martin on Why He Kills Characters 2024, Ενδέχεται
Anonim

Η καθαρή περιουσία του Sir George Henry Martin είναι 400 εκατομμύρια δολάρια

Sir George Henry Martin Wiki Βιογραφία

(Σερ) Ο Τζορτζ Χένρι Μάρτιν γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1926 στο Χάιμπουρι, στο Βόρειο Λονδίνο, Αγγλία, και πέθανε στις 8 Μαρτίου 2016 στο σπίτι του στο Γουίλτσαϊρ. Από τη δεκαετία του '60 ήταν γνωστός ως «ο πέμπτος Beatle», τόσο κριτικά συμμετείχε στη διασκευή και την παραγωγή της μουσικής τους, για την οποία δίκαια αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ περισσότερο από αυτό.

Πόσο πλούσιος ήταν λοιπόν ο Τζορτζ Μάρτιν; Πηγές εκτιμούν ότι τη στιγμή του θανάτου του, η καθαρή περιουσία του George ξεπέρασε τα 400 εκατομμύρια δολάρια, που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια της καριέρας του στη μουσική βιομηχανία, η οποία τελικά διήρκεσε πάνω από έξι δεκαετίες.

Τζορτζ Μάρτιν Καθαρή αξία 400 εκατομμυρίων δολαρίων

Ο Τζορτζ εκπαιδεύτηκε στο δημοτικό σχολείο του Αγίου Ιωσήφ και στη συνέχεια στο Κολέγιο του Αγίου Ιγνάτιου, και όταν εκκενώθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο Bromley Grammar. Εντάχθηκε στο Fleet Air Arm του Βασιλικού Ναυτικού το 1943, αν και δεν είδε ποτέ ενεργό υπηρεσία, και χρησιμοποίησε το επίδομα αποστράτευσης το 1947 για να πληρώσει για σπουδές πιάνου και όμποε στη Σχολή Μουσικής και Δράμας Guildford – είχε κάνει μαθήματα πιάνου από την ηλικία των οκτώ ετών. αλλά δεν σκέφτηκε μια καριέρα στη μουσική παρά λίγο αργότερα.

Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε για λίγο για το μουσικό τμήμα του BBC, στη συνέχεια εντάχθηκε στην EMI/Parlophone το 1950, έγινε επικεφαλής της Parlophone Records το 1955, αν και ειδικεύτηκε στην κλασική και τζαζ μουσική και κωμικά άλμπουμ με τους The Goons. Η παραγωγή του «Beyond the Fringe» (1960), βασισμένη στους «ριζοσπάστες» του Oxbridge της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Peter Cook και Dudley Moore, τον έκανε πραγματικά αντιληπτό και έκανε την καθαρή του αξία να αυξάνεται σταθερά. Η μεγάλη δύναμη του Γιώργου ήταν το βάθος των γνώσεών του και η ικανότητά του να χρησιμοποιεί τα ταλέντα του – ήταν μουσικός, συνθέτης, παραγωγός, ενορχηστρωτής, μαέστρος και μηχανικός ήχου, έτσι είχε τεράστια αξία για τους τραγουδιστές και τους μουσικούς όταν επρόκειτο για ηχογραφήσεις. το αναπτυσσόμενο ποπ είδος της εποχής.

Το 1962 συμφώνησε να υπογράψει τους Beatles αφού άλλες δισκογραφικές είχαν απορρίψει το γκρουπ – ακούγοντας πολλές υποσχέσεις στη σύνθεσή τους “Please, Please Me” που έγινε η πρώτη τους νούμερο ένα επιτυχία – και πιστώνεται με την επίβλεψη της διασκευής πολλών από τα κομμάτια του γκρουπ. τα επτά επόμενα χρόνια που ήταν μαζί, από το σχετικά ακατέργαστο ταλέντο των μελών της ομάδας μέχρι το εκλεπτυσμένο άρθρο που τελικά κυκλοφόρησε. Πολλές φορές ο Τζορτζ σκέφτηκε «outside the (pop)box» – ιδιαίτερα αξιοσημείωτες ήταν όπως το «Yesterday» με ένα κουαρτέτο εγχόρδων, ένα σόλο τρομπέτας piccolo στο «Eleanor Rigby», έγχορδα μόνο για να συνοδεύσουν το «Strawberry Fields Forever» και το vari-speed μοντάζ με ορχήστρα στο «A Day in the Life». Φυσικά, ο George έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο σε πολλές από τις mainstream επιτυχίες των Beatle, βελτιώνοντας σημαντικά το ταλέντο του γκρουπ στη συγγραφή τραγουδιών και το μουσικό ταλέντο για να δημιουργήσει μια σειρά από νούμερο ένα επιτυχίες στα charts σε όλο τον κόσμο. Πολύ συχνά διηύθυνε τις ορχηστρικές συνοδεύσεις στα κομμάτια που ηχογραφούνταν.

Ωστόσο, ο George Martin συνεργάστηκε επίσης με πολλούς άλλους εξέχοντες αστέρες της μουσικής, πολλοί από τους οποίους λένε ότι εκτιμούσαν εξαιρετικά την ικανότητά του να βγάλει το καλύτερο από τον εαυτό τους προσωπικά και τη μουσική τους. Έκανε την παραγωγή του "Alfie" για τη Cilla Black και για άλλους Βρετανούς καλλιτέχνες όπως ο Billy J. Kramer and the Dakotas, ο Jeff Beck, οι Dire Straits, ο Peter Gabriel, ο Sting, ο Elton John και η Kate Bush μεταξύ άλλων. Ήταν επίσης περιζήτητος από καλλιτέχνες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπως οι Ella Fitzgerald, Stan Getz, Neil Sedaka, Kenny Rogers, Carly Simon και Celine Dion. Είναι σημαντικό ότι ο George είναι ο μόνος παραγωγός που σημείωσε νούμερο ένα επιτυχίες εδώ και τέσσερις δεκαετίες, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Φυσικά αυτή η συνεχής δουλειά σήμαινε ότι η καθαρή αξία του George αυξήθηκε σημαντικά.

Επιπλέον, ο Martin συνέθεσε, διασκεύασε και παρήγαγε παρτιτούρες ταινιών από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. η ορχηστρική μουσική για την ταινία των Beatles "A Hard Day's Night" (1964), κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, όπως και η συνεργασία του με τον Paul McCartney στην ταινία του James Bond για το "Live and Let Die" (1973), την οποία συνέθεσε.. Άλλες παρτιτούρες ταινιών περιελάμβαναν το "Pulp" (1972) με πρωταγωνιστές τους Michael Caine και Mickey Rooney και ο John Schlesinger - σκηνοθέτης "Honky Tonk Freeway" (1981) μεταξύ πολλών άλλων.

Φυσικά ο Τζορτζ Μάρτιν ήταν επίσης συγγραφέας - το "All You Need is Ears" (1979) με τον συν-σεναριογράφο Jeremy Hornsby τεκμηρίωσαν τον χρόνο του με τους Beatles και άλλους καλλιτέχνες μέχρι εκείνο το σημείο. Το αυτονόητο «Summer of Love: The Making of Sgt Pepper» που γράφτηκε με τον William Pearson κυκλοφόρησε το 1993 και η αυτοβιογραφία του «Playback» εκδόθηκε το 2002. Όλα συνέβαλαν στην καθαρή του αξία.

Ο Τζορτζ έλαβε πολλές διακρίσεις και βραβεία – ίσως το αποκορύφωμα ήταν ο ιππότης του το 1996. Έλαβε επτά Grammy, δύο βραβεία BRIT και εισήχθη στο Rock 'n' Roll Hall of Fame το 1999. Μεταξύ άλλων πτυχίων, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης του απένειμε Επίτιμος Διδάκτωρ Μουσικής το 2011. Τιμήθηκε επίσης από ένα ντοκιμαντέρ του BBC «Produced by George Martin» το 2011, που περιγράφει λεπτομερώς ολόκληρη τη ζωή του με συνεισφορές πολλών από τα αστέρια της ψυχαγωγίας με τα οποία είχε συνεργαστεί.

Στην προσωπική του ζωή, τον Ιανουάριο του 1948 και ενώ ήταν ακόμη στην Ακαδημία Γκίλφορντ, ο Τζορτζ Μάρτιν παντρεύτηκε τη Σίνα Τσίσολμ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Στη συνέχεια παντρεύτηκε την Τζούντι Λόκχαρτ-Σμιθ το 1966, από την οποία επέζησε και απέκτησαν επίσης δύο παιδιά.

Συνιστάται: