Shirley Bassey Καθαρή αξία: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια

2024 Συγγραφέας: Lewis Russel | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 06:03

Η καθαρή περιουσία της Shirley Veronica Bassey είναι 10 εκατομμύρια δολάρια

Shirley Veronica Bassey Wiki Βιογραφία

Η Shirley Veronica Bassey γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1937, στο Tiger Bay, στο Cardiff Wales, και είναι μια από τις πιο επιτυχημένες γυναίκες τραγουδίστριες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η καριέρα της εκτείνεται σε περισσότερα από 60 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 30 στούντιο άλμπουμ, κέρδισε πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της τιμητικής της ως Dame Commander of the Order of the British Empire από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β', καθώς και βραβευμένη ως Καλύτερη Βρετανίδα Solo Artist τα προηγούμενα 25 χρόνια από το BRIT Award. Μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια της παραμένουν το "Goldfinger" b/w "Strange How Love Can Be", ηχογραφημένο για το soundtrack για την ταινία του James Bond "Goldfinger", "Diamonds are Forever", επίσης για την ταινία James Bond και "If You Go Away», μεταξύ πολλών άλλων. Η καριέρα της ξεκίνησε το 1953.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο πλούσια είναι η Shirley Bassey, από τα μέσα του 2017; Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, έχει υπολογιστεί ότι η καθαρή περιουσία της Bassey φτάνει τα 10 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που κέρδισε μέσω της επιτυχημένης καριέρας της στη βιομηχανία του θεάματος.

Shirley Bassey Καθαρή αξία 10 εκατομμυρίων δολαρίων

Η Shirley είναι το μικρότερο παιδί των έξι, που γεννήθηκε από την Eliza Jane Start και τον Henry Bassey, με καταγωγή από τη Νιγηρία. Μεγάλωσε στο Splott, μια γειτονική κοινότητα του Tiger Bay, στο Κάρντιφ, και πήγε στο Moorland Road School, όπου οι δάσκαλοι παρατήρησαν για πρώτη φορά τη φωνή της, αλλά από την αρχή, η Shirley δεν ενθαρρύνθηκε πολύ, αντίθετα, ήταν είπε να μην τραγουδήσει και αποκλείστηκε από τη σχολική χορωδία. Παρακολούθησε το Splott Secondary Modern School μέχρι τα 14 της, όταν άφησε το σχολείο και βρήκε δουλειά στο εργοστάσιο Curran Steels, αλλά ακολούθησε και μια καριέρα στο τραγούδι, καθώς έπαιζε σε δημόσιους οίκους και κλαμπ τα βράδια.

Ήδη από το 1953 ξεκίνησε η επαγγελματική σταδιοδρομία της Shirley, όταν έγινε μέρος του περιοδεύοντος βαριετέ σόου "Memories of Jolson", το οποίο είναι ένα μιούζικαλ βασισμένο στη ζωή του τραγουδιστή, ηθοποιού και κωμικού Al Jolson. Την επόμενη χρονιά εντάχθηκε στο «Hot from Harlem», αλλά έπρεπε να επιστρέψει στο Κάρντιφ για να εργαστεί ως σερβιτόρα λόγω μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Προφανώς δεν ανακάλυψε ποτέ ποιος ήταν ο πατέρας.

Επέστρεψε στις παραστάσεις το 1955 και εμφανίστηκε σε πολλά θέατρα, μέχρι που έγινε αντιληπτή από τον ιμπρεσάριο Jack Hylton, μετά από πρόσκληση του οποίου η Shirley εμφανίστηκε στο «Such Is Life» του Al Read στο θέατρο Adelphi στο West End του Λονδίνου, όπου την εντόπισαν Ο παραγωγός της Philips Records, Johnny Franz, της πρόσφερε αμέσως μια δισκογραφική συμφωνία. Σύντομα κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ, «Burn My Candle», το οποίο πούλησε αρκετά καλά, παρά το γεγονός ότι απαγορεύτηκε από το BBC λόγω υποβλητικών στίχων. Συνέχισε να ηχογραφεί για τη Philips μέχρι το 1959, κυκλοφορώντας το "Born to Sing the Blues" το 1957, που είναι το ντεμπούτο της στούντιο άλμπουμ, και το "The Bewitching Miss Bassey". Ωστόσο, το 1958 υπέγραψε επίσης με την EMI Columbia, η οποία σηματοδότησε την έναρξη της άνοδος της στη φήμη. Κυκλοφόρησε το σινγκλ «As I Love You» και το 1959 το τραγούδι ανέβηκε στην κορυφή του βρετανικού τσαρτ και παρέμεινε εκεί για τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες – η καθαρή της αξία ήταν καλά εδραιωμένη.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, η Shirley είχε πολλές επιτυχημένες ηχογραφήσεις, συμπεριλαμβανομένων των "As Long As He Needs Me", στη συνέχεια "Goldfinger" και "Big Spender", μεταξύ πολλών άλλων. Συνέχισε με επιτυχία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, μεταβαίνοντας από την EMI στη δισκογραφική εταιρεία United Artists και κυκλοφόρησε επιτυχίες όπως "Something", "Diamonds are Forever", "For All We Know", "Never, Never, Never" και πολλές άλλα, που απλώς αύξησαν τον πλούτο της.

Λίγο άλλαξε για τη Shirley τη δεκαετία του '80, καθώς επικεντρώθηκε περισσότερο στις περιοδείες, συμπεριλαμβανομένων των φιλανθρωπικών συναυλιών, αλλά κυκλοφόρησε επίσης μια σειρά από άλμπουμ - "I Am What I Am" (1984) και "La Mujer" (1989), για διαφορετικά ετικέτες, καθώς έληξε το συμβόλαιό της με τους United Artists. Επέστρεψε στο στούντιο τη δεκαετία του '90, κυκλοφορώντας πέντε άλμπουμ, μεταξύ των οποίων το "Sings the Movies" (1995), το οποίο κέρδισε τη χρυσή θέση και το "The Show Must Go On" (1996), το οποίο κέρδισε την ασημένια θέση.

Παρά την ηλικία της, η Shirley παραμένει ενεργή ακόμα και σήμερα, και από τις αρχές του νέου αιώνα αναδύθηκε ξανά στη μουσική σκηνή, με τα άλμπουμ της να αποκτούν χρυσή θέση, γεγονός που απλώς αύξησε τον πλούτο της. Το 2007 κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Get the Party Started", και πιο πρόσφατα, κυκλοφόρησε το 37ο στούντιο άλμπουμ της "Hello Like Before" (2014), μέσω της RCA Records, και έφτασε στο Νο. 24 στο UK Album chart.

Όσον αφορά την προσωπική της ζωή, η Shirley έχει παντρευτεί δύο φορές. ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο Kenneth Hume από το 1961 έως το 1965 – ο λόγος του διαζυγίου ήταν η σχέση της Shirley με τον ηθοποιό Peter Finch, ωστόσο, οι δυο τους χώρισαν αμέσως μετά. Στη συνέχεια, το 1968 παντρεύτηκε τον Σέρχιο Νόβακ, αλλά χώρισαν το 1977 - η Νόβακ υπηρέτησε ως μάνατζέρ της καθ' όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους. Επίσης, οι δυο τους υιοθέτησαν τον ανιψιό της Shirley, Mark. Η σχέση της με τον Μαρκ έκλεισε με τα χρόνια, αλλά σύμφωνα με τις μεταγενέστερες αναφορές, οι δυο τους κατάφεραν να τακτοποιήσουν τα πράγματα.

Η Shirley είχε επίσης δύο κόρες, τη Samantha και τη Sharon, αλλά ο πατέρας ή οι πατέρες τους είναι άγνωστοι. Η Samantha βρέθηκε νεκρή το 1985 – η αστυνομία το έκρινε ως αυτοκτονία. Η Shirley κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανοίξει ξανά η υπόθεση, αλλά μετά από άλλη έρευνα, τα αποτελέσματα παρέμειναν τα ίδια.