Καθαρή αξία Elaine May: Wiki, Έγγαμος, Οικογένεια, Γάμος, Μισθός, Αδέρφια

2024 Συγγραφέας: Lewis Russel | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 06:04

Η καθαρή περιουσία της Elaine Mayfield είναι 10 εκατομμύρια δολάρια

Βιογραφία Wiki της Elaine Mayfield

Η Elaine May (γεννημένη στις 21 Απριλίου 1932 στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια) είναι Αμερικανίδα σκηνοθέτις, σεναριογράφος και ηθοποιός. Απέκτησε την αρχική της και ίσως τη μεγαλύτερη φήμη της τη δεκαετία του 1950 από τις αυτοσχεδιαστικές ρουτίνες κωμωδίας της με τον Mike Nichols, παίζοντας ως Nichols και May. Είναι δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ σεναριογράφος, για το The Heartbreak Kid (1972) και τα Primary Colors (1998). Έλαβε επίσης υποψηφιότητα για Όσκαρ για το συν-σεναριογράφο του Heaven Can Wait (1978). Το 1996, ενώθηκε ξανά με τον Νίκολς για να γράψει το σενάριο για το The Birdcage, σε σκηνοθεσία Νίκολς. Έλαβε το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών το 2012 για τις μοναδικές συνεισφορές της. Αφού σπούδασε υποκριτική με την πρώην προπονήτρια θεάτρου, Maria Ouspenskaya στο Λος Άντζελες, μετακόμισε στο Σικάγο το 1955 και έγινε ιδρυτικό μέλος των The Compass Players, μιας αυτοσχεδιαστικής θεατρικής ομάδας. Η Μέι άρχισε να εργάζεται δίπλα στον Νίκολς, ο οποίος ήταν επίσης στο γκρουπ, και μαζί άρχισαν να γράφουν και να παίζουν τα δικά τους κωμικά σκετς που ήταν εξαιρετικά δημοφιλή. Το 1957 και οι δύο εγκατέλειψαν το συγκρότημα για να δημιουργήσουν τη δική τους θεατρική παράσταση, Nichols and May, στη Νέα Υόρκη. Ο Τζακ Ρόλινς, ο οποίος ήταν παραγωγός των περισσότερων ταινιών του Γούντι Άλεν, είπε ότι η δράση τους ήταν "τόσο εκπληκτική, τόσο νέα, όσο πιο φρέσκια θα μπορούσε να είναι. Έμεινα έκπληκτος από το πόσο καλοί ήταν." Έπαιζαν κάθε βράδυ σε σχεδόν sold-out παραστάσεις, στο εκτός από διάφορες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εμφανίσεις. Στην κωμωδία τους, δημιούργησαν σατιρικά κλισέ και τύπους χαρακτήρων που κορόιδευαν τη νέα πνευματική, πολιτιστική και κοινωνική τάξη που μόλις αναδυόταν εκείνη την εποχή. Με αυτόν τον τρόπο, «η Μέι έσπασε το στερεότυπο του τι ρόλους θα μπορούσε να παίξει μια γυναίκα», έγραψε ο Τζέραλντ Νάχμαν, «σπάζοντας τους ψυχολογικούς περιορισμούς του να παίζεις κωμωδία ως γυναίκα». Μαζί, έγιναν έμπνευση για πολλούς νεότερους κωμικούς, συμπεριλαμβανομένων των Lily Tomlin και Steve Martin. Μετά από τέσσερα χρόνια, στο απόγειο της φήμης τους, αποφάσισαν να σταματήσουν τη δράση τους και πήραν την καριέρα τους σε διαφορετικές κατευθύνσεις: ο Νίκολς έγινε κορυφαίος σκηνοθέτης και η Μέι έγινε κυρίως σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, μαζί με την υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Ο σχετικά σύντομος χρόνος τους μαζί ως αστέρες της κωμωδίας οδήγησε τον παρουσιαστή του τοκ σόου της Νέας Υόρκης, Ντικ Κάβετ, να αποκαλέσει την πράξη τους «ένα από τα κωμικά μετέωρα στον ουρανό». Ο Νάχμαν σημείωσε ότι «Ο Νίκολς και η Μέι είναι ίσως οι πιο ένθερμοι χαμένοι από όλους τους σατιρικούς κωμικούς της εποχής τους»..